Οι άγιοι της Εκκλησίας

Οι άγιοι είναι εικόνες του Θεού (Γεν. 1:27) και με τη χάρη Του πέτυχαν το "καθ' ομοιωσιν", με αποτέλεσμα να αντικατοπτρίζουν τη δόξα Του Κυρίου (Β' Κορ. 3:18) και να ακτινοβολούν το άκτιστο θείο φως. 

Η δόξα των αγίων δεν είναι ανεξάρτητη από τη δόξα του Θεού, γιατί οι άγιοι, όπως και οι άγγελοι, ανήκουν στο σώμα του Χριστού (Εφεσ. 1:23. 4:16). Ονομάζονται αγαπητοί του Θεού, φίλοι του Θεού κατά τους Ο'. Αδελφοί του Χριστού, κληρονόμοι του Θεού και η συγκληρονόμοι του Χριστού (Ρωμ. 8:17). Ο ίδιος ο Θεός, μέσω του σώματος του Χριστού, έρχεται σε προσωπική κοινωνία με τον άνθρωπο και μεταδίδει την αγιότητα του Χριστού ( Ιωάν. 14:23) ώστε ο Χριστός να δοξάζεται και να θριαμβεύει μέσω των αγίων. Στον ουρανό δοξάζονται οι 24 πρεσβύτεροι, που εκπροσωπούν την θριαμβεύουσα Εκκλησία (Αποκ. 4:4). 

Αναρίθμητο πλήθος αγίων, που καθαρίσθηκαν με το αίμα του Χριστού, τιμώνται και στέκονται ενώπιον του θρόνου του Θεού (Αποκ. 7:9-10). Οι μάρτυρες της Εκκλησίας τιμώνται, ο Ιωάννης τους βλέπει να κάθονται σε θρόνους (Αποκ. 20:4) η τιμή τους διαρκεί μέχρι την παρουσία του Κυρίου (" επί χίλια έτη"), οπότε το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία, θα παραδοθεί από την ίδια την κεφαλή της, το Χριστό, στον Τριαδικό Θεό, για να είναι πλέον ο Θεός "τα πάντα εν πάσιν" (Α' Κορ. 15:23-28). 

Οι χριστιανοί νιώθουν αυτή την κοινωνία "μετά πάντων των αγίων" και αισθάνονται ότι αποτελούν μαζί με αυτούς ένα σώμα, ότι είναι "πάντες εις εν Χριστών" (Γαλ. 3:28). Η ενότητα αυτή και ο δεσμός της αγάπης εκφράζεται στο λειτουργικό χώρο με εκδηλώσεις αγάπης, που είναι οι προσευχές και οι δεήσεις, αυτό δεν είναι αντίθετο με το πνεύμα της Γραφής (Γεν. 18:23-33. Ζαχ. 1:12-13. Παροιμ. 15:8).

Η ουράνιος Εκκλησία όχι μόνο δέχεται τις δεήσεις μας, αλλά εύχεται και για εμάς (Αποκ. 6:9-11). Μάλιστα η Αγία Γραφή βεβαιώνει πως ο Θεός εισακούει τις προσευχές των. Οι επι της γης ζώντες πιστοί είναι συνδεδεμένοι με τους αγίους στο ένα σώμα του Χριστού και για αυτό γίνονται " συμπολίται των αγίων και η οικείοι του Θεού" (Εφεσ. 2:19-22). Ο σύνδεσμος της αγάπης "ουδέποτε εκπίπτει".

 Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο Χριστός είναι "παράκλητος", ο μοναδικός μεσίτης και σωτήρας. Η συμφιλίωση μεταξύ Θεού και ανθρώπων συντελείται μόνο με το αίμα του Χριστού (Α' Πετρ. 1:18-19). Οι δωρεές του Χριστού ενεργοποιούνται από τον "άλλον Παράκλητο", από το Άγιο Πνεύμα μέσα στην Εκκλησία: με το βάπτισμα μας εντάσσει στο σώμα του Χριστού (Γαλ. 3:27) με τη θεία ευχαριστία μας προσφέρει τον "άρτο της ζωής". Με αυτή την απόλυτη έννοια άλλος μεσίτης δεν υπάρχει. Αλλά οι άνθρωποι μπορούν να ονομαστούν "πρεσβευταί" και "σωτήρες", με την έννοια πώς οδηγούν στο μόνο Σωτήρα Χριστό. Αν μπορούσε να βρεθεί ακόμη και ένας άγιος, ο Θεός θα έσωσε χάριν αυτού ολόκληρη την πόλη, αναφέρει η Αγία Γραφή (Ιερεμ. 5:1. Ιεζ. 22:30). 

Για τους Χριστιανούς δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι άγιοι είναι παρόντες στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Νιώθουμε την παρουσία τους, τους αγαπούμε και μας αγαπούν, τους τιμούμε και μας τιμούν. Αυτή η τιμή εκδηλώνεται με προσκυνήση. Όχι με λατρευτική προσκύνηση, που ανήκει μόνο στον Θεό. Αλλά με τιμητική προσκύνηση. Η λατρευτική προσκύνηση δεν επιτρέπεται να αποδίδεται σε κανέναν άλλο, εκτός από τον Θεό. (Έξο. 20:4-5. Δευτε. 6:8-13). 

Λατρευτική προσκύνηση είναι εκείνη που γίνεται με τη συναίσθηση ότι αποδίδεται τίμη σε Θεό. Όμως κανείς ορθόδοξος χριστιανός δεν το κάνει αυτό, όταν τιμά την παρθένο Μαρία ή τους αγίους. Κανείς δεν έχεις την συναίσθηση πως προσκυνώντας ένα άγιο η άγγελο, προσκυνεί το Θεό. Γιατί αν το έκανε, η προσκύνηση θα ήταν απόλυτη και, επομένως, λατρεία. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο οι απόστολοι αρνήθηκαν αυτή την προσκύνηση (Πραξ. 14:11-15). 

Η Αγία Γραφή, στην οποία απαγορεύεται η λατρευτική προσκύνηση σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον αληθινό Θεό, παρουσιάζει πολλές φορές προσκύνηση ως εκδήλωση σεβασμού και τιμής, όχι λατρείας (Α' Σαμ. / Α' Βασιλ. 20:41. Δαν. 2:46. Πραξ. 6:29. Αποκ. 3:9). Η περίπτωση του Αποκ. 19:10. 22:8-9 είναι ειδική, ο άγγελος αρνήθηκε την προσκύνηση για λόγους ταπεινοφροσύνης. Ο Ιωάννης προσκυνώντας τον άγγελο, θέλησε να τιμήσει την αγγελική φύση, η οποία φυσικά είναι ανώτερη από την ανθρώπινη.